نفس می کشیم به حکم تقدیر .می مانیم به فرمان سرنوشت.
می جوییم به تدبیر اندیشه و می خواهیم به خواهش دل.
زندگی می کنیم به امید رسیدن به ارزو ها .
مبارزه میکنیم برای رسیدن به پیروزی و چه شیرین است موفقیت ان زمانی که بی مهری های زمانه بارها ما را چون شیشه های شکننده خورد می کند ولی ما چون صخره های پایدار همچنان ایستاده ایم . زندگی را دوست دارم و دل بسته به آنانی هستم که در دلم جای دارند.
آمدم دعوتت کنم...
به وبلاگ کوچیک اما گرم و با صفام...
شاید دیوارهاش کاهگلی باشه اما بی ریاست...
سقفش آسمون آبی و پنجره هاش رو به امید باز می شه.
می تونم با عشق و لبخند ازت پذیرایی کنم.
منتظرم...
مهربان تنهایی هستم که هیچ سر پناهی نیست برایم جز نیلی بلند با سخاوت...آسمان!
جایی نیست که بروم یا بمانم.تنها انتظار و سکوت دوستان همراه من هستند در این دنیای کاغذی...
اما نه...دلی دارم دریا...گاهی متلاطم می شود و گاه آفتابی.
به ساحل دلم قدم بگذار تا تنها جای پایی نسیبم کنی و دیگر هیچ...
سلام دوستم
تو قدرتمند هستی؟
به وبلاگم بیا...
ممنون از نگاه مهربونت ،
صفای دلت
شیرینیه کلامت و...
روزگارت ارغوانی
دوشت داشتن بسیار زیبا است ولی دل بستگی نه. نفس نمی کشیم به حکم تقدیر بلکه برای این که بنوانیم برسیم . نمی مانیم به فرمان هیچ کس بلکه می مانیم تا ابدی شویم . زندگی نمی کنیم به امید آرزوها بلکه زندگی میکنیم چون مطمئن هستیم که می توانیم . مبارزه نمی کنیم برای رسیدن به پیروزی بلکه بهای رسیدن به آن را می پردازیم و....